RODZAJE WODZY
Warto poznać które rodzaje wodzy są funkcjonalne i akceptowane w poszczególnych konkurencjach. Poniżej scharakteryzowano typy wodzy oraz ich zastosowanie:

1. wodze zamknięte (roping reins), używane w konkurencjach z użyciem lassa oraz w szybkościówkach. Tworzą one zamkniętą pętlę. Zrobione są najczęściej ze skóry, ale mogą być wykonane z tworzywa sztucznego. Ich długość zależy od preferencji jeźdźca. Pracujący lassem zazwyczaj wolą, aby były dłuższe, tak aby można z nich było utworzyć małą pętlę spływającą z trzymających dłoni.
2. Natomiast zawodnicy konkurencji szybkościowych stosują krótsze wodze, ponieważ gdy osiągają duże szybkości ich ręce przesuwają się daleko do przodu wzdłuż szyi konia. Jeden koniec wodzy jest na stałe przymocowany do wędzidła, drugi zaś przymocowany tak aby łatwo można go było odczepić w celu prowadzenia konia. Często ich długość może być regulowana przy jednym z końców, szczególnie w przypadku wodzy z tworzyw sztucznych.
3. wodze otwarte (split reins) należą do najbardziej rozpowszechnionych. Składają się one z dwóch oddzielnych pasków jednakowej długości, każde doczepione do osobnych kółek wędzidła. Najlepsze są wykonane ze skóry. Tworzywa sztuczne nie sprostają zadaniu. Najczęściej w użyciu są wodze o długości 180 cm– 220 cm, a nawet 240 cm w przypadku dużych koni lub koni o długiej szyi. W przypadku konkurencji western pleasure lub western horsemanship potrzeba trochę dłuższych wodzy, ponieważ koń w nich nosi głowę w naturalnej niskiej pozycji. Przy trailu lepiej korzystać z długich wodzy, tak aby nie wysuwały się z rąk, gdy koń zniży głowę, aby powąchać przeszkodę. Kupując parę otwartych wodzy warto pamiętać o zasadzie, że łatwo z długich uzyskać krótsze wodze niż na odwrót – z krótkich długie.
4. wodze romal składają się z dwóch wodzy przyczepionych do kół wędzidłowych i zaczepionych ze sobą po środku konia, w punkcie do którego przymocowany jest pojedynczy „ogon” zwany „romalem”. Długość wodzy romal waha się w zależności od rodzaju konkurencji i wielkości konia. Jeździec trzyma jedną ręką dwie wodze (przed punktem ich połączenia), drugą ręką zaś trzyma romal. To przeciwdziała upuszczeniu i zagubieniu wodzy, co jest ważne dla zawodników reining czy cow horse, którzy niekiedy zmuszeni są złapać się hornu siodła przy szybkich, dynamicznych kołach. Podobnie, gdy koń wyszarpnie wodze z rak, jeździec nadal trzyma romal. Wodze te są częste w użyciu przez zawodników konkurencji trail. western riding czy western horsemanship. Rzadko można je spotkać w przejazdach western pleasure. chyba że w początkowych klasach na zawodach stock breed.
5. bosal i mecate: to system wodzy trzymanych oburęcznie, podobnie jak przy wodzach otwartych z użyciem snaffle bit. Wodze macate są doczepione do bosala tworząc zamkniętą pętlę. Najczęściej spotykane przy początkowej pracy z młodymi końmi.

POZYCJA RĄK
Standardem jest umiejscowienie rąk na wodzach w punkcie w odległości 15 cm nad oraz jednocześnie 15 cm cali przed hornem. Ręce z wodzami nie powinny wychodzić poza przestrzeń pomiędzy hornem a odległością 15 cm od niego. Jeżeli wyjdą poza ta przestrzeń, zazwyczaj głowa konia zostanie ustawiona w niewłaściwy sposób. Gdy ręce wędrują zbyt daleko w lewą stronę z zamiarem skłonienia konia do skrętu w lewo, może to spowodować de facto przekręcenie głowy konia w prawo za pośrednictwem napiętej prawej wodzy. I vice versa.
Sędziowie zazwyczaj nie zauważają pracy rąk do chwili, gdy zawodnik nie popełni tutaj błędu. Bardzo częstym błędem jest pozostawienie zbyt luźnych wodzy, które następnie wymuszają u jeźdźca zamaszyste ruchy rąk przy dawaniu sygnałów zwierzęciu. Zdarzają się przypadki, w których zawodnicy podnoszą ręce z wodzami na wysokość brody lub ramion, aby zatrzymać konia – ale to przykłady ekstremalne.
Przy użyciu dwóch rąk trzymających wodze, zbyt szeroko rozstawione ręce nie są funkcjonalne. Takie ustawienie rąk pozbawia zawodnika siły . Ręce zbliżone do środka zachowują siłę, wszechstronność działania oraz komunikację z pyskiem konia.
Następnym problemem jest zbytnie korygowanie konia wodzami („over-steering”). Zwłaszcza u jeźdźców, którzy nie czują się zbyt pewnie w siodle wodze są wybrane na sztywno. Rodzi to często u koni bunt, ponieważ przez cały czas czują w pysku nacisk wędzidła. Wodze powinny przekazywać sygnały poprzez wybieranie i odpuszczanie, ułatwiając zwierzęciu naukę właściwe na nie odpowiadania (nagroda to odpuszczenie nacisku na wędzidło).
Trzymając jedną ręka otwarte wodze należy ustawić rękę pod kątem 45 stopni. Gdy jesteś leworęczny kciuk powinien w wyobraźni wskazywać godzinę 01.30 – 02.00, ale nie 12.00 lub 03.00. Przy wodzach romal kciuk powinien być ustawiony w kierunku godziny 12.00.

Ustawienie ramion ma bezpośredni wpływ na dłoni. Ramiona powinny być luźne. Często początkowi jeźdźcy przejawiają tendencję do blokady łokci i trzymania rąk wyprostowanych przed sobą. Takie ustawienie bardzo ogranicza zakres ruchu nadgarstków i ramion, tym samym jest niewygodne i mało efektywne. Powinno się trzymać nadgarstek wyprostowany przy równoczesnym zachowaniu elastyczności w łokciu.
Na położenie rak wpływ ma również ich długość. Jeźdźcy o dłuższych ramionach będą naturalnie ustawiać ręce wzdłuż swojego ciała, natomiast osoby o krótszych ramionach będą starali się je trzymać lekko do przodu bliżej poziomu, co ułatwia im skuteczne działanie wodzami.


Na podstawie artykułu „Handy Hints” autorstwa Leslie Lange opublikowanego w sierpniowym numerze „Horse&Rider”