Xenophonn był Arabem, który pracował z bydłem na równi z końmi AQH. Był protoplastą dynastii pięknych, wytrwałych i atletycznie zbudowanych koni. Jego 172 potomków awansowało w USA do blisko 40 zawodów rangi krajowej i uzyskało więcej niż 500 znaczących zwycięstw.

Ten koń, nazywany ciepło „Ol’Zee” miał błysk w oku. Wszędzie, gdzie się pojawiał, ludzie podchodzili i mówili „Kolego, co za piękny koń!”. Miał atletyczną budowę, szybko się uczył i miał ogromne serce. Wielu miało trudności z wymówieniem jego oficjalnego imienia – Xenophonn – dlatego zwano go „Zee” i wszystkim wiadomo było, o jakiego konia chodzi.
Zee (Bolero po Wilez II / Fairviews Kamal) urodził się w Kalifornii u dr. Harvey Cohen w dniu 27 maja 1972 roku. Kupili go, jeszcze jako młodego konia, Red i Charlene Fletcher z Kolorado. Pierwsze szlify nabył u Billa Mowery, znanego trenera dyscypliny cutting. Państwo Fletcher poprosili mnie, aby pokazać konia. Później, po ciężkim wypadku samochodowym Reda, kupiliśmy go. Po pewnym czasie, razem z Zee, przeprowadziliśmy się z Kolorado do Kalifornii.
Na pokazach Zee sprawiał, że czuliśmy się dumni. Maści ciemnogniadej, z czterema odmianami na nogach, łagodny i zrównoważony. Był bardzo inteligentny i odporny na stres. Gdybyście go o coś poprosili, odpowiedziałby „Pewnie!”. Zee brał udział w trzech mistrzostwach USA koni czystej krwi arabskiej w dyscyplinie cutting oraz w trzech eliminacjach, dwa razy pod moją żoną – Arlene. Ale w mojej opinii, jego prawdziwe piękno można było podziwiać na pastwisku.
Pierwsze potomstwo urodziło się, gdy Zee miał 10 lat. Z sześciu potomków zrodzonych wtedy, aż trzech awansowało do mistrzostw USA. Przez następne 20 lat Zee spłodził dla nas wiele dobrych i silnych koni. Odnosiły one sukcesy w dyscyplinach cutting, working cow horse i reining.
Obok Zee, szczególnie sobie cenię klacz Speed Princess, naszą wychowankę, która była wielokrotną mistrzynią w cuttingu. Jej potomstwo po Zee zdobyło sześć mistrzostw krajowych. Obecnie klacz ma 32 lata i ma specjalne, honorowe miejsce na padoku, gdzie parę razy dziennie się pasie.
Jak dużo potomstwa Zee brało udział w mistrzostwach? Nie jestem w stanie tego policzyć. Zee był klasą dla samego siebie, dlatego nigdy się tym nie przejmowałem. Nikt wcześniej nie widział konia czystej krwi arabskiej pracującego z cielakami, jak on.
W domu używaliśmy go do pracy. Krył klacze, płodził dobre konie, a my sprzedawaliśmy po nim źrebaki. Podkowy? Nie podkuwaliśmy kopyt żadnemu z potomków Zee. Geny robiły swoje. Nikt nie zadbał o nie lepiej niż sam Bóg.
Prowadzimy regularnie farmę. Nie ma u nas „primadon”. Każdy musi zarobić na swoje utrzymanie. Klacze źrebią się na pastwisku. Młode konie dorastają, biegając po otaczających wzgórzach. Są teraz sprawne, odporne fizycznie i psychicznie, posiadają nie tylko odziedziczony po Zee naturalny cow sence i styl. Kiedy zaczynają treningi, do wszystkiego dochodzimy z nimi powoli. Cierpliwość jest najlepszym końskim trenerem pod słońcem..
Sposób, w jakim pracował Zee – jego miękkie pęciny pozwalały na szybkie ruchy – przypominał mi innego, wielkiego konia – Doc Bar. Przecież w obrębie jednej rasy zdarzają się krańcowo inne zwierzęta. Ale te najlepsze konie pracujące z cielakami, czy to Araby czy konie AQH, są do siebie podobne. Kiedy córka Zee wygrała w 1987 roku otwarte zawody Oregon Cutting Horse Association, organizatorzy zawodów powiedzieli mi, że nie mogą znaleźć jej numeru w rejestrze koni. Nie mogli uwierzyć, jak im powiedziałem, że powinni zaprzestać szukania w rejestrze AQHA lecz spojrzeć w księgę rejestru koni czystej krwi arabskiej.
Nasz syn, Judd, wygrał więcej krajowych zawodów cutting przeznaczonych dla Arabów niż inny zawodnik. Przeważnie na potomstwie Zee. Także naszych pięć wnuków startowało, wygrywając na nich zawody.
Zee nigdy nie zrobił fałszywego kroku, był energiczny i żwawy do końca swoich dni. Odszedł dwa lata temu. Mamy po nim 40 lub 50 sztuk potomstwa, w zależności na które pastwisko spojrzysz. Wszystkie są piękne, zdrowe i silne – tak jak Ol’Zee.