Nawiązując do artykułu opublikowanego na łamach WWR pt. "Mc Clellan - 150 lat „siodła z dziurą” (autor. Jakub "Olorin” Gołąb), chciałbym przedstawić zmiany i modyfikacje jakim ulegało to siodło na przestrzeni lat 1857 – 1923. Pierwsze siodła Mc Clellan

wprowadzone oficjalnie do armii w 1859 roku (tzw. model Wojny Domowej) wykonane były z drewna jesionowego, pokrytego niewyprawioną skórą; tybinki (przykręcone wkrętami) były z czarnej blankowej skóry. (rys.1, 8 ). Ciągłe moczenie i wysychanie skóry podczas zmiennych warunków atmosferycznych powodowało jej pękanie i rozchodzenie się na szwach, co skutkowało bardzo nieprzyjemnymi odczuciami u jeźdźca. Jeden z weteranów Wojny Domowej określił je tak; „…po całodniowej ciężkiej jeździe siodło nie tylko było pokryte niewyprawioną skórą, ale także nią wypełnione”. Przed wojną z Indianami ( lata 70 XIX wieku) próbowano

wielu ulepszeń. Aby zapobiec rozchodzeniu się szwów stosowano różne pokrywy(dodatkową skórę, nawet gumę ). (rys 2. ) Przedni i tylny łęk okuwano blachą mosiężną ( rys 3. ). Ostatecznie w 1872 roku terlica pokryta została czarną skórą, a tybinki zostały zlikwidowane (rys. 4.). Zmieniał się również rodzaj używanego popręgu . Początkowo był to pojedynczy popręg z niebieskiej wełnianej taśmy (rys 0 ). W 1874 roku zaczęto używać pasa z płóciennej niebieskiej taśmy ze skórzanymi podkładkami pod sprzączki i półkola (rys 4,5.). W 1885 roku popręg z niebieskiej taśmy zamieniono na naturalne końskie włosie (rys. 6,7.). W 1904 roku „czarne” wyposażenie zastąpiono nowymi kolorami: brązowym lub brunatnym (rdzawym). Pierwsze rdzawe Mc Clellany były wprowadzone tylko na próbę (po sześć do każdego szwadronu i baterii). Skóra była impregnowana olejem rybnym o bardzo nieprzyjemnym „zapachu”. Z powodu ciągłych zastrzeżeń żołnierzy i inspektorów siodło ostatecznie odrzucono. Następnie, w 1885 roku, zmieniono kształt metalowego uchwytu do popręgu z półkolistego (rys. 4, 5) na okrągły. (rys. 6, 7.) Ewoluował też kształt podkładki pod uchwyt: początkowo sercowaty (rys.4), poprzez kwadratowy (rys.5) na okrągłym skończywszy. (rys. 7). Do 1904 uchwyt do popręgu był przyszyty na stałe, kiedy to wprowadzono patent ( jeden pas ze sprzączką ok. 1,30 cm, w specjalny sposób przełożony przez „ okucia’ przy siodle), który umożliwiał zmianę położenia popręgu (rys 7). W 1923 roku powrócono do tybinek podobnych, do użytych w pierwszym modelu. Inny był jedynie sposób mocowania - zamiast wkrętów zostały one wszyte pomiędzy skóry na terlicy.(rys. B). Przez pewien czas używano też płatów skóry nasuwanych na puślisko, kształtem podobnych do fendersów. Miały one chronić przed końskim potem. (Rys 4,8). Rys.9 - dwa rodzaje modyfikacji siodeł dla oficerów.(pikowane miękkie siedzisko, poduszki podkolanowe na tybinkach ) lata 1860 – 1875. Rys.A – siodło „transportowca” używane głównie na muły. Model 1913 Mc Clellan Packer’s Saddle. Podziękowanie za pomoc dla Olorina.